ERE LOKAILUA
ERABILERA.
1. Nik gaur
bizikleta ekarri dut.
2. Nik ere gaur bizikleta ekarri dut.
3. Nik gaur ere bizikleta ekarri dut.
4. Nik gaur bizikleta ere ekarri dut.
5. Nik gaur bizikleta ekarri ere (egin) dut.
6. *Nik gaur bizikleta ekarri dut ere.
Esaldi
bakoitzean —(2), (3), (4), (5)— informazio berri bat dagoela. Horren segidan
jarri ohi da ere lokailua.
a) Erek aurretik osagai
bat behar du beti, hark dakarren informazio berria nabarmentzen baitu.
Ahoskatu ere harekin batera ahoskatzen da. Beraz, ez da inoiz perpausaren
hasieran jartzen.
*Ere
joan gaitezke
hondartzara (> Hondartzara
ere joan gaitezke).
*Ere
(bai) esan behar da
(> Esan behar da era
berean...).
b) Lokailuak biltzen duen sintagma
hartu behar da kontuan:
—Guk goian afalduko dugu. Eta zuek?
*—Ere
(> —Guk ere bai / —Guk ere goian).
c) Erabilera ohikoenean, ere
ez da jarri ohi aditz jokatu baten ondoren: Mikel ere etorri da / ▼Mikel etorri da ere.
d) Aditza ezabatzen denean, bai
edo ez behar du esaldiak:
—Ogia nahi al duzu?
—Bai,
eta txokolatea ere bai. (*—Bai, eta txokolatea ere).
—Bai,
(eta) baita txokolatea ere.
Baina aditza eta bai batera erabiltzea ez da
zuzena:
*—Bai, eta txokolatea ere bai
nahi dut. (> —Bai,
eta txokolatea ere bai).
Honako hauek dira ohiko akatsak:
*Ekarriko
du baita ere amak (> Amak ere ekarriko du).
*Mendian ibiliko da baita ere (> Mendian ere ibiliko da).
*Nik ere dakit (> Nik ere BAdakit).
*Ni ere noa hondartzara (> Ni ere BAnoa hondartzara).
Badira ereren funtzioa bete baina, hura ez
bezala, informazio berriaren segidan joan beharrik ez duten beste lokailu
batzuk: halaber, orobat, berebat, era berean...
HAUSNARTZEKOA
LEHIAKETA
Kontatzera
noana ipuin hutsa iruditzen bazaizue, on egin…
Astoek
lehiaketa bat antolatu zuten ea animalien artean zeinek hobeto kantatu.
Eta
edonolako animaliak heldu ziren, munduaren edonongo bazterretatik lehiaketan
parte hartzeko; aurkeztu gabeko bakarrenetakoa unikornioa izan zen, lotsatia
delako. Astoek osatu zuten epaimahaia, eta lehiaketa hasi zen:
Zakurrak
zaunka egin zuen.
Ahuntzak
bekereke.
Lehoiak
bere marru bortitza bota zuen.
Oilarrak
kukurruku.
Otsoak
ulubika egin zuen.
Behiak
marru.
Igelak
krokro.
Igel
eta apo zirudien batek klukots egin zuen.
Beleak
karraka.
Katuak
miauka egin zuen.
Eta
zisne zuria bera ere aurkeztu omen zen han bertan bere azken kantua emateko.
Epaimahaiko
partaideek, gogaitu samar, serio, lehiaketa saririk gabe uztea erabakitzera
beharturik dagoenaren begiratua zuten, harik eta astoaren arrantza entzun zen
arte.
“Hau
bai hau!” esan zuten.
“Hau
bai hau kantuaren ederra!”
Eta
saria astoari eman zioten.
Han izanik hona naiz
Joseba Sarrionaindia
Bizitzak baditu bere itzalak eta ilunpeak,
baina baita argia ere,
eta
azken honi eutsi behar zaio beti.
PILULA GUZTIAK IKUSTEKO klikatu hemen
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina